Recibimos no Museo do Doutor Rural un dos primeiros exemplares do libro “Retazos de la Vida de un Médico Rural” escrito polo director do Museo o doutor José Manuel Lage.

Como introdución ao libro reproducimos aquí o prólogo deste libro:

PRÓLOGO

Se eu fose investigador, intentaría afondar no feito comprobable de que en Maceda, unha importante cidade de Ourense, todos os personaxes que exerceron a medicina, doutoráronse ou non durante un século, foron fillos desta cidade; Este é un dato curioso porque facendo unha breve revisión da historia, é difícil atopar algo semellante en calquera outro lugar da nosa xeografía e atrévome a dubidar de que algo así suceda en calquera parte do mundo.

Esta historia que imos ler non é máis que a vida real sen adornos nin florecementos do último dos que podemos clasificar como “Médicos rurais”, xa que desde a implantación de centros de saúde e hospitais rexionais esta cifra experimentou un tanto borrosa, xa que hai frecuentes cambios de médicos que agora son os encargados de substituír a estes heroes da medicina. Sistema que seguramente conseguiu unha modernización da medicina, pero perdeu ese carácter entrañable e familiar do médico de cabeceira nas zonas rurais.

Hai uns anos, nun lugar tan emblemático non só para a Vila de Maceda senón para a provincia, ata me atrevería a dicir por Galicia, como o seu Castelo medieval, coñecín a este entrañable personaxe e a súa muller, cumprindo o dito It é certo que –detrás dun gran home sempre hai unha gran muller–, que neste caso, como se pode ver, cúmprese en moitas das experiencias tan brillantes relacionadas neste volume.

Quizais se poida pensar que nuns anos non será posible coñecer a unha persoa en profundidade, pero no meu caso e principalmente debido á miña proximidade á execución deste libro, podo afirmar sen medo a equivocarme, que agás para a súa muller, deben ser moi poucos os que coñezan mellor o carácter, a ética, o espírito de solidariedade, a profesionalidade e o agarimo que o protagonista e o autor deste libro intercambiou cos meus veciños que eu.

Este é basicamente o resultado da lectura case simultánea de cada unha das páxinas que pouco a pouco foron saíndo da pluma deste doutor convertido en escritor da súa propia vida, como resultado da súa recente xubilación e que teño a honra de humildemente ilustrar con algúns debuxos sinxelos.

Unha vez inmerso en cada unha das súas historias, ademais de acompañado de horas de conversa enriquecedora con esta agarimosa parella, fixo que a nosa amizade fose cada vez máis entrañable, de aí a miña declaración de coñecer ben a este doutor rural.

Para un mozo coa súa carreira acabado de comezar o desenvolvemento do seu traballo nun ambiente tan duro como nas nosas vilas daquela, é evidente que non foi doado e contribuíu a endurecer aínda máis se é posible, de esa forza xuvenil co novo doutor Lage enfrontado a ese desafío.

Hai moitas experiencias relacionadas neste libro, desde anécdotas triviais da súa infancia, ata as perdas máis dolorosas de pacientes, así como as instrutivas conversas xuvenís cos seus antecesores en medicina e farmacia.

Tamén verás en moitas das súas historias as enormes dificultades que superaba día a día para desenvolver o seu traballo, dadas as condicións da medicina, especialmente da medicina rural, naqueles tempos de mediados do século pasado.

Pero, obviamente, non todas eran dificultades e dificultades. Este bo home co seu indubidable sentido do humor, pero cun respecto envexable polo seu traballo e polos seus pacientes, revélanos dun xeito moi gráfico e didáctico, moitas das divertidas anécdotas vividas no seu despacho, así como nas múltiples visitas Fogares realizados por todas as aldeas dos arredores, que circulan a calquera hora do día ou da noite polas inhóspitas estradas de barro, agora na súa maioría asfaltadas.

A xenerosidade, o altruísmo e a filantropía deste personaxe non pon fin á súa vida laboral, porque despois da súa xubilación, non sen problemas burocráticos e económicos, lanzou unha idea que levaba moito tempo arredor da súa cabeza, e que logo co tempo suficiente conseguiu convertela nunha fermosa realidade.

A creación dun museo dedicado aos médicos rurais non foi tarefa doada, porque no seu desenvolvemento atopouse con malentendidos e a falta de recursos das distintas administracións, pero co seu imperturbable tesón logrou aos poucos cun notable esforzo e dedicación, que o valor social e cultural desta iniciativa sería comprendido por todos.

Non obstante, non todas foron dificultades, xa que as doazóns para ese proxecto, ademais de doar doado todos os seus instrumentos, tamén foi o encargado de recompilar os dos seus antecesores e os seus familiares, incorporando tamén os de médicos xubilados doutras localidades galegas. , que, ao coñecer un proxecto tan interesante, non dubidaron en achegar o seu gran de area, logrando ser un dos museos temáticos máis interesantes do mundo con importantes deficiencias e en constante crecemento.

Este libro non pretende ser un manual nin un tratado médico, nin tampouco é unha novela, nin máis nin menos que a historia veraz e rigorosa, co necesario toque de humor que dá a distancia, das experiencias vividas por un deses heroes, que foron os últimos médicos rurais.
Paco Ascon